Balıklar soğuk depoda aşırı derecede susuz kaldığında yüzey kuru, opak ve süngerimsi bir hal alır. Zaman ilerledikçe bu koşullar balığın daha derinlerine nüfuz eder ve balık lifli, çok hafif bir malzeme haline gelir. Şiddetli dehidrasyonun balığın yüzeyindeki gözle görülür etkileri “dondurucu yanığı” terimiyle bilinir. Bu talihsiz bir terim seçimidir, çünkü etkinin uygun şekilde tasarlanmış bir dondurucuda dondurulmasından kaynaklanması muhtemel değildir ve yalnızca soğuk bir depoda saklama sürelerinden sonra ortaya çıkar. Dondurulmuş balıklar, iyi çalışma koşulları altında bile soğuk hava depolarında yavaş yavaş kuruyabilir. Bu, ürünün kilo vereceği bariz nedenin dışındaki nedenlerden dolayı istenmeyen bir durumdur. Kurutma aynı zamanda balıktaki proteinin denatürasyonunu ve yağın oksidasyonunu da hızlandırır. Ürünü korumak için kullanılan tamamen su geçirmez ambalajlar bile, soğuk hava deposunun çalışma koşulları paket içinde kuruma için uygunsa tam koruma sağlamaz. Ambalajın içinde bir miktar boş alan olduğunda ve mağazanın sıcaklığı dalgalandığında, paket içi kuruma hakim olur. Bu meydana geldiğinde, ambalajın balıktan daha soğuk olduğu zamanlar olacaktır ve nem ürünü terk edecek ve ambalajın iç yüzeyinde don olarak görünecektir. Ürünün ve paketin toplam ağırlığı değişmeyecektir ancak paket içi dehidrasyon şiddetli ise balıklarda aşırı kuruma gibi kalite kusurları olacaktır.